Αυτοδικαίωση και έκτρωση

Την ιστορία αυτή μου τη διηγήθηκε ο φίλος μου ο Π.: "Είμαι ένα από εκείνα τα παιδιά που γλίτωσαν από την έκτρωση. Η μητέρα μου, όταν ήμουν έμβρυο, ήθελε να κάνει έκτρωση, όμως τελικά δεν έκανε, και με κράτησε.

Από τότε που το έμαθα αυτό, πάντοτε ένιωθα απέχθεια για τις εκτρώσεις, και και συμπάθεια για τα αγέννητα παιδιά. Και παρά το ότι δεν ήμουν στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου Χριστιανός, όταν μου δινόταν ευκαιρία, προσπαθούσα να αποτρέψω τους άλλους από αυτό το κακό.

Κάποτε, μου είπε κάποια φίλη μου, ότι ήταν έγκυος, και ότι επειδή δεν θα είχε σύντροφο για το μεγάλωμα του παιδιού της, θα πήγαινε να κάνει έκτρωση. Εγώ προσπάθησα να τη μεταπείσω, λέγοντάς της, ότι: "Μη σε νοιάζει! Κράτα το παιδί, και οτιδήποτε θελήσεις, θα σε βοηθήσω εγώ. Και οικονομικά, και οτιδήποτε θελήσεις, έλα σ' εμένα".

Έτσι η γυναίκα κράτησε το παιδί. Και όταν αργότερα το παιδί αυτό μεγάλωσε, συχνά μου θύμιζε, ότι το έχει και το χαίρεται χάρη σ' εκείνη την ενίσχυση που της είχα δώσει τότε.

Πέρασαν χρόνια, και κάποτε πίστεψα στον Χριστό. Η μελέτη της Χριστιανικής πίστης, με ευαισθητοποίησε ως προς όλα εκείνα τα θέματα, που είχαν να κάνουν με τον τρόπο ζωής μου. Συγκρίνοντας τον εαυτό μου με τον Χριστό και τους αγίους του, ένιωθα ακάθαρτος και τιποτένιος, και δεν έβρισκα τίποτα καλό στον εαυτό μου, για να μοιάσω με Αυτόν!

Μια μέρα λοιπόν, καθώς ένιωθα έτσι την αμαρτωλότητά μου, θέλησα να αυτοδικαιωθώ ενώπιον του Θεού. Και τόλμησα να του πω το εξής:

"Μπορεί να είμαι ό,τι είμαι, αλλά μπορώ να καυχηθώ ότι έχω κάνει τουλάχιστον ένα καλό στη ζωή μου! Γλίτωσα εκείνο το παιδάκι από την έκτρωση!"

Είπα αυτά, ένιωσα δικαιωμένος, και πήγα στο γραφείο μου. Εκεί, ανακάλυψα κάποια προβλήματα, εξ αιτίας ολιγωρίας των υπαλλήλων μου, και εκνευρίστηκα. Τους έβαλα τις φωνές, και τους είπα: "Ψάξτε να βρείτε δουλειά, γιατί έτσι που τα κάνατε, το κλείνουμε το μαγαζί!"

Μια από εκείνες τις ημέρες, πηγαίνοντας στο γραφείο μου, είδα τη γραμματέα μου στεναχωρημένη. Τη ρώτησα τι της συμβαίνει, και μου είπε ότι μόλις είχε κάνει έκτρωση, και είχε στεναχωρηθεί, γιατί ήθελε να κρατήσει το παιδί, αλλά αναγκάστηκε να κάνει έκτρωση. Τη ρώτησα "Τι συνέβη και αναγκάστηκες;" Και μου απάντησε, ότι εκείνη την ημέρα που φώναζα στο γραφείο ότι κλείνουμε, και τους είπα να ψάξουν να βρουν δουλειά, εκείνη φοβήθηκε ότι δεν θα είχε την οικονομική δυνατότητα να το μεγαλώσει χωρίς δουλειά, και αποφάσισε να μην το γεννήσει!

Τη στιγμή εκείνη, κατάλαβα ότι όπως ήμουν κάποτε υπεύθυνος που σώθηκε ένα παιδί από την έκτρωση, πλέον ήμουν υπεύθυνος για το ότι ένα παιδί πέθανε από έκτρωση! Ό,τι καλό είχα κάνει, τώρα το είχα γκρεμίσει!

Ο Θεός, πολύ σύντομα μετά την αυτοδικαίωσή μου, επέτρεψε να ισοφαρίσω με ένα ίσο κακό, τη μοναδική καλή πράξη για την οποία μπορούσα να καυχηθώ στη ζωή μου, και να μείνω αναπολόγητος!"

πηγή: εδώ