ΨΥΧΩΦΕΛΕΣ ΔΙΗΓΗΜΑ ΠΕΡΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ

     O Άγιος Γερμανός ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως γράφει σε ένα λόγο που συνέγραψε περί μετανοίας, ότι ένας Χριστιανός νικήθηκε από το δαίμονα της πορνείας και κάθε μέρα έπεφτε στην αμαρτία και κάθε μέρα πάλι μετανοούσε, εξιλεούμενος τον δεσπότη Χριστό με δάκρυα και προσευχές. Και πάλι πλανημένος έπεφτε στην αμαρτία και ευθύς πάλι έτρεχε στην Εκκλησία και έριχνε τον εαυτό του εμπρός στην εικόνα του Σωτήρος Χριστού και κλαίοντας και οδυρόμενος έλεγε:

Κύριε ελέησον με  και σήκωσε από λόγου μου τον πειρασμό τούτο διότι νικιέμαι από την ηδονή και δεν έχω πρόσωπο να κοιτάξω την άχραντη εικόνα σου, και να δω το γλυκύτατο πρόσωπό σου για να ευφρανθώ. Και βγαίνοντας από την Εκκλησία πάλι έπεφτε στην αμαρτία. Όμως δεν απέλπιζε τον εαυτό του. Αλλά έτρεχε αμέσως στην Εκκλησία και έλεγε τα όμοια στον φιλάνθρωπο Κύριο, και έκανε τούτο για πολλά χρόνια. Μια μέρα είπε προς το Θεό: Κύριε εσένα βάζω εγγυητή, ότι από τώρα και στο εξής δε θέλω να κάνω την αμαρτία αυτή, μόνο συγχώρησε με για αυτά που έκανα ως σήμερα. Και πάλι έπεφτε στην αμαρτία και ο φιλάνθρωπος Θεός μακροθυμούσε ζητώντας την μετάνοια του. Και αυτό γινόταν όχι για ένα χρόνο ή δύο ή τρεις, αλλά για δέκα χρόνια και περισσότερα. Μια μέρα λοιπόν καθώς έπραξε πάλι την αμαρτία πήγε τρέχοντας στην Εκκλησία και έπεσε μπρούμυτα στο έδαφος και αναστενάζοντας από τα βάθη της καρδιάς, έκλαιγε και οδυρόταν συγκινώντας τον πανάγαθο Θεό μας για να τον συμπαθήσει και να του δώσει βοήθεια, για να λυτρωθεί από τον βούρκο της αμαρτίας.

Βλέποντας ο διάβολος ότι νικιέται από αυτόν μέσω της μετανοίας, αυθαδίασε ο μιαρός και φάνηκε οφθαλμοφανώς μπροστά στην πόρτα της Εκκλησίας και στρέφοντας πίσω το πρόσωπό του φώναζε λέγοντας τα εξής: Ω βία! Γιατί με κατατρέχεις με τέτοιον τρόπο Ιησού Υιέ του Θεού, η άμετρη συμπάθειά σου με νικά. Για ποιο λόγο δέχεται αυτόν τον πόρνο και ακάθαρτο, ο οποίος ψεύδεται σε σένα κάθε μέρα και περιπαίζοντας την εξουσία σου σε καταφρονεί; Γιατί δεν τον καις με την αστραπή σου, αλλά μακροθυμείς και τον αναμένεις; Λοιπόν δεν είσαι δίκαιος κριτής, αλλά όπου θέλεις παρακρίνεις και παραβλέπεις. Και εμένα για μικρή παράβαση της περηφάνιας με εκρήμνισες από τον ουρανό και δε με λυπήθηκες καθόλου. Και αυτός που είναι ψεύτης και πόρνος επειδή θρηνεί μπροστά σου τον συμπαθείς και τον υπακούς για να τον ελεήσεις. Γιατί λοιπόν καλείσαι δίκαιος; Αφού όπως βλέπω δέχεσαι και εσύ πρόσωπα και από την πολύ σου αγαθότητα παραβλέπεις το δίκαιο. Και λέγοντας αυτά με πολύ πικρία έβγαζε από τα ρουθούνια του φλόγα. Και αμέσως έρχεται φωνή από το Άγιο Βήμα που είπε: Ω δράκοντα πονηρέ και ολέθριε δε χόρτασε η πονηρή σου γνώμη που κατάπιες όλο τον κόσμο, αλλά βιάζεσαι να αρπάξεις και να καταπιείς και αυτόν που στράφηκε στο άπειρο έλεός μου. Έχεις εσύ να δείξεις τόσα πταίσματά του τα οποία να εξισώνονται με το αίμα μου που έχυσα για τη σωτηρία των αμαρτωλών; Ιδού η σφαγή μου και ο θάνατος μου συγχώρησε τις αμαρτίες του. Γιατί εσύ όταν αμαρτάνει δεν τον διώχνεις αλλά τον δέχεσαι μετά χαράς ελπίζοντας να τον κερδίσεις; Και εγώ που είμαι από τη φύση μου ελεήμων και αγαθός και που πρόσταξα τον Απόστολο μου Πέτρο να συγχωράει εκείνον που του φταίξει εβδομήντα επτά φορές τη μέρα, άπειρες δηλαδή, να μη συγχωρήσω αυτόν; Ναι στα αλήθεια, και επειδή προστρέχει σε μένα δε θέλω να τον αποστραφώ έως ότου τον κληρονομήσω. Διότι εγώ σταυρώθηκα για τους αμαρτωλούς και άπλωσα τα χέρια μου για να καταφύγει σε μένα όποιος θέλει και να σωθεί. Διότι κανέναν δεν αποδιώχνω από την αγαθότητα μου ακόμα και αν μύριες φορές την ημέρα έρχεται σε μένα και πάλι φεύγει. Διότι δεν ήρθα στον Κόσμο για να καλέσω τους δίκαιους αλλά τους αμαρτωλούς σε μετάνοια.

            Ο διάβολος έστεκε τρέμοντας και ανήμπορος να φύγει. Έπειτα έρχεται δεύτερη φωνή λέγοντας: άκουσε πλάνε και εχθρέ της αλήθειας για εκείνο που με κατηγορείς. Εγώ είμαι δίκαιος και όπως βρω τον άνθρωπο έτσι τον κρίνω. Και επειδή βρήκα αυτόν που προσπίπτει τώρα μπροστά μου με μετάνοια και εξομολόγηση και ζητεί από εμένα έλεος, για αυτό θέλω τώρα να πάρω την ψυχή του και να τη στεφανώσω όπως ενός Αγίου, διότι για τόσα χρόνια υπέμεινε ελπίζοντας στην αγαθότητα μου και δεν απέλπισε τον εαυτό του από τη σωτηρία του. Και εσύ ταλαίπωρε δες αυτή την ψυχή πόση τιμή έχει να αξιωθεί.

            Τότε ώντας ο αδερφός πεσμένος στο έδαφος του ναού μπροστά στην Άγια εικόνα του Σωτήρος Χριστού και κλαίγοντας και οδυρόμενος παρέδωσε το πνεύμα. Και αμέσως ήρθαν πλήθος Αγίων Αγγέλων και έλαβαν την ψυχή του με πολλή δόξα και αγαλλίαση και την έφεραν σε τόπο ανέσεως. Έπειτα ήρθε οργή Θεού σαν φλόγα και έπεσε πάνω στο σατανά, διότι αυθαδίασε με πολλή αναισχυντία κατά του Κυρίου και Θεού του.

            Έτσι αγαπητοί μου αδελφοί, ας προσπέσουμε και εμείς στον φιλάνθρωπο Θεό και ας τον παρακαλέσουμε με πολλά δάκρυα και αναστεναγμούς για να συγχωρήσει τις αμαρτίες μας και να μας αξιώσει της ουράνιας βασιλείας Του, την οποία μακάρι όλοι μας να επιτύχουμε εν Χριστώ Ιησού, τω Κυρίω ημών. Ώ η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.