π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος

-Γέροντα την ευχή σας…
-Του Κυρίου…
-Την αγάπη σας.
-Την έχεις, την έχεις…
-Και την προσευχή σας.
-Παιδί μου, Γιώργο, κατάλαβέ το. Εμού
προσευχομένου, σου δε κοιμωμένου, ουδέν γίγνεται!
***

«Μου ψιθύριζε ο πονηρός στο αυτί: “Τώρα
είσαι κουρασμένος. Γιατί να κάνεις
Απόδειπνο; Δεν θα καταλάβεις τίποτα. Θα
το κάνεις μηχανικά”. Κι εγώ απαντούσα:
“Αν δεν τον κάνω καθόλου, θα είναι όλη η
νίκη δική σου. Αν το κάνω όμως έστω και
μηχανικά, η μισή νίκη θα είναι δική σου”.
Και το έκανα».
***
«Από νηπιακής ηλικίας έχω συνηθίσει να
κάνω το σταυρό μου βγαίνοντας από το
σπίτι. Μετά το σεισμό του 1981 κάνω τον
σταυρό μου και μπαίνοντας στο σπίτι».
***
«Η Εκκλησία σώζει, δεν σώζεται».
***
«Η υπακοή έχει αξία, όταν γίνεται για κάτι
που μας φαίνεται παράλογο. Στο λογικό
δεν έχει αξία και δεν λέγεται υπακοή αλλά
συμφωνία, και είναι παράλογο να μην
υπακούσει κανείς σ’ αυτή την περίπτωση».
***
Κάποια κυρία που εξομολογούνταν για
πρώτη φορά σ’ αυτόν, του είπε στο τέλος:
- Εγώ, πάτερ μου, θα προτιμούσα να
εξομολογούμαι σε κάποιον Πνευματικό που
είναι γέρος και τυφλός…
Και ο Γέροντας με ετοιμότητα:
- Αν ήταν και κουφός, ακόμη καλύτερα!
***
«Το αδιέξοδο των ανθρώπων είναι το κατ’
εξοχήν πεδίο δράσεως του Θεού. Είναι η
ευκαιρία του Θεού».
***
- Ποιος νηστεύει καλύτερα , πάτερ, σε
περίοδο νηστείας, αυτός που τρώει δυο
πιάτα ανάλαδη φασουλάδα, χαλβά κ.λπ. ή
αυτός που τρώει ένα αυγό σφικτό;
- O πρώτος! Ο δεύτερος κάνει απλώς δίαιτα.
***
- Πάτερ, του έλεγε κάποιος, εσείς οι
Χριστιανοί με τα κηρύγματά σας περί
εγκρατείας πηγαίνετε κόντρα στη φύση.
Με ποιο δικαίωμα το κάνετε αυτό; Κάτι
ήξερε η φύση που έβαλε το σεξουαλικό
ένστικτο μέσα στον άνθρωπο. Τι είστε
εσείς που προσπαθείτε να το καταπιέσετε;
- Παιδί μου, ο Θεός έβαλε το ένστικτο αυτό
μέσα στον άνθρωπο, αλλά δεν το έβαλε
μόνο του. Το συνέδεσε άμεσα με όλες τις
ευθύνες που συνοδεύουν τη διαιώνιση του
είδους. Ο άνθρωπος όμως κρατά μόνο τη
μία όψη του νομίσματος, την ηδονή. Την
άλλη όψη που ονομάζεται ευθύνη την πετά
στα σκουπίδια. Πες μου, λοιπόν, τώρα,
ποιος πηγαίνει κόντρα στη φύση; Εμείς οι
Χριστιανοί ή εσείς;
***
«Για να αναιρεθούν όλες οι ανοησίες, που
γράφονται κατά του Χριστιανισμού, θα
έπρεπε να ήσαν τα βουνά, μυαλά, τα
δένδρα, κονδυλοφόροι, η θάλασσα, μελάνι,
και οι κάμποι, χαρτί!».
***
«Δεν υπάρχουν άθεοι. Ειδωλολάτρες
υπάρχουν, οι οποίοι βγάζουν τον Χριστό
από τον θρόνο Του και στη θέση Του
τοποθετούν τα είδωλά τους. Εμείς λέμε:
“Δόξα τω Πατρί και Υιώ και τω Αγίω
Πνεύματι”. Αυτοί λένε: “Δόξα στον μεγάλο
Μάο”. Διαλέγεις και παίρνεις».
***
«Τον ταπεινόφρονα δεν τον φοβούμαι. Και
τις χειρότερες και τις αισχρότερες
αμαρτίες να πράξει, ο Θεός στο τέλος θα
τον ελεήσει. Η ταπείνωση δεν πάει ποτέ
χαμένη».
***
«Δεν πρέπει να θεωρούμε την κόλαση ως
έκφραση της τιμωρού διαθέσεως του Θεού.
Κόλασις σημαίνει παντελής απουσία Του.
Και ως τέτοια είναι αποτέλεσμα της
ελευθέρας επιλογής μας. Όταν κάποιος
λέει στον Θεό: “Απόστα απ’ εμού, οδούς
σου ειδέναι ου βούλομαι” (Ιωβ κα’14), τότε
Αυτός καίτοι Πανάγαθος δεν τον σώζει με
το ζόρι. Δίκαιος ων τον αφήνει να
απολαύσει την επιλογή του, δηλ. την
κόλαση, όπως στον άγιο προσφέρει την
τρυφή του Παραδείσου. Εμείς δηλ.
επιλέγουμε τον τόπο της αιωνίου
κατοικίας μας και ο Θεός απλώς
προσυπογράφει τις επιλογές μας ως
δίκαιος. Με δυο λόγια: Η δικαιοσύνη του
Θεού εξαντλείται στις επιλογές της
ελευθερίας μας».
***
Λίγες εβδομάδες πριν αναχωρήσει ο
Γέροντας από τον κόσμο αυτό, ήταν
καθισμένος στην καρέκλα με τους ορούς
στα χέρια. Μπαίνει κάποιος επισκέπτης,
του φιλάει το χέρι και τον ρωτά:
- Τι γίνεσθε, Γέροντα;
- Γίνομαι, παιδί μου
Και επειδή ο επισκέπτης δεν κατάλαβε, συνέχισε:
- Ωριμάζω!
***
«Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα»
«Υποθήκες ζωής»