Σελίδες

Παρασκευή 12 Απριλίου 2024

Ιεροσύνη (μυστήριο της Χειροτονίας)

 

Πρόκειται για βίντεο που αξιοποιείται στο μάθημα των θρησκευτικών της Α΄ Λυκείου περί του μυστηρίου της Χειροτονίας. Έχει όμως συγκεκριμένη αναφορά στους ιερείς της Νάουσας (Ημαθίας), γεγονός που μπορεί να λειτουργήσει περιοριστικά για τη χρήση του από θεολόγους άλλων περιοχών.

Πέμπτη 21 Μαρτίου 2024

Θρησκευτικός φανατισμός

 


Το συγκεκριμένο βίντεο προσεγγίζει σύντομα το φαινόμενο του θρησκευτικού φανατισμού, περιγράφοντας τα βασικά χαρακτηριστικά του. Έχει αποκλειστικά διδακτικό και παιδαγωγικό σκοπό.

Αναστάσιος Ζαμπελάκης

Πέμπτη 25 Ιανουαρίου 2024

Ἡ μεταστροφή ἑνός ὁμοφυλόφιλου στὴν Ὀρθοδοξία

 


Πῶς ὁ διά Χριστόν σαλός Ἰωάννης (Τρελογιάννης) μετέτρεψε ἕναν πρώην τραβεστί ἀπομακρύνοντας το δαιμόνιο τῆς ὁμοφυλοφιλίας

 Συνήθιζε ὁ τρελο-Γιάννης νά μήν ἀποκαλύπτει τίς πράξεις του. Σέ ἐσένα, κυρα-Χρυσούλα μου, ἔφερνε φαγητό, σέ ἐμένα ὅμως ἔφερε τόν ἴδιο τόν Θεό (πρώην τραβεστί)

Τοῦ Διονύση Μακρῆ

Θεολόγου-Δημοσιογράφου

Ο Κωνσταντῖνος, πού συνήθιζε νά κάθεται στίς τελευταῖες πάντα θέσεις τοῦ Ναοῦ, μέ ἐμφανῆ ἀρχικά δισταγμό σηκώθηκε καί πῆγε κοντά στόν κυρ-Ἀναστάση. Καθώς διάβαινε πρός τόν ἄμβωνα παρατήρησε τό πόσο περίεργα τόν κοιτοῦσαν ὅλοι. Εἶδε στά μάτια τῶν παρευρισκομένων νά καθρεφτίζεται μία ἀόριστη ἀπορία. Καί ἐκεῖνος ἀποροῦσε γιατί ὁ κυρ-Ἀναστάσης κάλεσε μόνο αὐτόν νά παρευρεθεῖ δίπλα του τήν ὥρα τῆς ἀνάγνωσης τῆς ἐπιστολῆς.

Κάτι ὅμως ἀσυνήθιστο τόν παρακίνησε καί, ἀφοῦ ἔριξε μία κλεφτή ματιά στήν ἀγαπημένη του Κατερίνα, παρακάλεσε τόν κυρ-Ἀναστάση νά πεῖ δυό λόγια στή μνήμη τοῦ τρελο-Γιάννη. Ὁ κυρ-Ἀναστάσης θέλησε νά διαβάσει πρῶτα τήν ἐπιστολή καί μετά νά τοῦ δώσει τό λόγο. Τότε ὁ παπα-Βασίλης παρενέβη στή συζήτηση καί εἶπε: «Ἄσε τό παιδί νά μιλήσει Ἀναστάση».

Ὁ Κωνσταντῖνος τότε μέ χαμηλωμένο τό πρόσωπο πῆγε μπροστά στό μικρόφωνο.

«Θεωρῶ καί ἐκλαμβάνω τόν ἑαυτό μου ὡς τό χειρότερο μίασμα, πού ὑπῆρξε ποτέ στήν ἀνθρωπότητα. Ξέρω ἀκόμη πώς ὡς “μίασμα” τῆς κοινωνίας μέ ἀντιμετωπίζετε ὅλοι, λόγῳ τῆς ἁμαρτωλῆς πρώην δραστηριότητάς μου. Ἔχετε ἀπόλυτο δίκιο. Ἔτσι μοῦ ἀξίζει νά μέ ἀντιμετωπίζετε, γιατί μέ τή ζωή πού ἔκανα ὄχι μόνο ἔβλαπτα τόν ἑαυτό μου, ἀλλά καί τούς πλησίον μου, ἐσᾶς δηλαδή, ἀλλά καί ὅλους αὐτούς πού ἔπιανα στά δίκτυα τῆς ἀνομίας. Παίρνω λοιπόν ὡς εὐκαιρία τή δυνατότητα αὐτή πού μοῦ ἔδωσε ὁ κυρ-Ἀναστάσης γιά νά ζητήσω ἀπό τόν καθένα προσωπικά νά μέ συγχωρήσει. Δέν ἀξίζω, βέβαια, οὔτε κἄν τή συγγνώμη, γιατί σᾶς ἔβλαψα ὅσο δέν μπορεῖτε νά φανταστεῖτε. Ἔβλαψα τήν πόλη μας, τή συνοικία, τή γειτονιά μας. Ἔβλαψα φίλους καί γνωστούς μου, γονεῖς καί συγγενεῖς, γιατί μετέφερα μέ τή βιοτή μου τό βοῦρκο τῆς ἀκολασίας στήν καθημερινότητά σας.

Στήν κατρακύλα αὐτή πού εἶχα πάρει ἔδωσε ὁριστικό τέλος ὁ τρελο-Γιάννης. Οἱ προσ­ευχές τοῦ σαλοῦ μέ ἔβγαλαν ἀπό τήν παγίδα ὄχι ἑνός δαιμονίου, ἀλλά ὁλάκερης λεγεώνας πού εἶχε φωλιάσει μέσα μου.

Ἤμουν γιά σχεδόν δέκα χρόνια τραβεστί!

Πίστευα τότε ὅτι ἡ εὐτυχία βρίσκεται στήν ἐφήμερη ἀπόλαυση, πού προκαλεῖ ἡ σαρκική ἐπαφή. Ντυνόμουν προκλητικά, ὀργιζόμουν μέ τούς ἀνθρώπους. Ἀντιμετώπιζα τή ζωή ὡς ἕνα δοχεῖο ἡδονῆς, τό ὁποῖο θά ἔπρεπε καθημερινά νά φροντίζω νά γεμίζω. Ἔζησα τό βοῦρκο τῆς κολάσεως, ὅσο δέν μπορεῖ νά φανταστεῖ ὁ ἀνθρώπινος νοῦς.

Συνήθιζα, λοιπόν, σέ τακτά διαστήματα νά ἀλλάζω κατοικία, ἀφοῦ μέ τό δίκιο της ἡ κοινωνία μέ ἐκλάμβανε ὡς ἀπόβλητο. Κι αὐτό στήν οὐσία ἤμουν. Οἱ τσακωμοί, οἱ βρισιές καί οἱ ἀπογοητεύσεις πίστευα ὅτι ἦταν ἡ καλύτερη ἄμυνα στήν παθιασμένη, κατά κυριολεξία, μανία μου νά ἀκολουθήσω κάτι πού διέφερε ἀπό τό κοινωνικά πρέπον, ἀπό τά ἰδανικά καί τίς ἀξίες τοῦ Εὐαγγελίου. Θεωροῦσα τότε ὡς ἀνθρώπινο δικαίωμα τήν ἀσθένειά μου καί εἶχα τήν ψευδαίσθηση πώς ἦταν πέρα ὡς πέρα φυσιολογικό. Κάτι πού εἴθισται σήμερα, ἀκόμη καί κάποιοι ἀνώτατοι ἄρχοντες, νά διαφημίζουν ὡς δῆθεν διαφορετικότητα.

Δέν ὑπῆρξε λοιπόν ἀστυνομικό τμῆμα στήν Ἀθήνα πού νά μή μέ γνωρίζει. Δέν ὑπῆρξε δικαστήριο πού νά μήν ἤμουν “πελάτης” του εἴτε ὡς κατηγορούμενος, ἐπειδή πρόσβαλα τά χρηστά ἤθη, εἴτε ὡς μάρτυρας κατηγορίας ἤ ὑπεράσπισης σέ διάφορες παρόμοιες ὑποθέσεις.

Εἶχα τήν ψευδαίσθηση πώς μέ τήν ὅλη ἀνήθικη δραστηριότητά μου ὑπηρετοῦσα μία σιωπηλή ἐπανάσταση κοινωνικῆς ἀποδοχῆς τῆς ὁμοφυλοφιλίας.

Κυνηγημένος ἔφθασα καί στή γειτονιά σας καί παρουσιάστηκα στήν καλή καί φτωχή γερόντισσα, τήν κυρά Χρυσούλα, προκειμένου νά ζητήσω τήν γκαρσονιέρα πού νοίκιαζε. Ἐκεῖ συνάντησα γιά πρώτη φορά τόν τρελο-Γιάννη, ὁ ὁποῖος εἶχε φέρει ψωμί στήν σχεδόν ἄπορη γιαγιούλα.

Μάτια βουρκωμένα

 Ἡ κυρά Χρυσούλα σέ ἀντίθεση μέ ἄλλους ἐνοικιαστές δέν μέ ρώτησε πολλά πράγματα. Ἁπλῶς μοῦ εἶπε πώς οἱ 30.000 δρχ. πού ζητοῦσε γιά ἐνοίκιο, ἦταν καί τά μόνα χρήματά της γιά νά τά φέρει βόλτα καί μέ παρακάλεσε νά μήν τά καθυστερῶ γιατί μ’ αὐτά πληρώνει τή ΔΕΗ, τό νερό καί τά κοινόχρηστα καί ἀγοράζει τά ἀπαραίτητα πρός τό ζῆν.

− Ἄχ καλέ μου Κωνσταντῖνε, ὁ Θεός σέ ἔστειλε! Τρεῖς μῆνες ἔχω ξενοίκιαστο τό σπίτι καί ζῶ μέ τή βοήθεια τοῦ φούρναρη, τοῦ κυρ-Ἀποστόλη, καί τοῦ μπακάλη, τοῦ κυρ-Παντελῆ, πού μοῦ στέλνουν ψωμί καί τρόφιμα μ’ αὐτόν τόν σαλό, μοῦ εἶπε, δείχνοντάς μου τόν τρελο-Γιάννη».

− Μά ποτέ δέν ἔστειλα ψωμί, κυρα-Χρυσούλα, ἀφοῦ δέν ἤξερα γιά τήν κατάστασή σου, γύρισε τότε αὐθόρμητα καί τῆς εἶπε ὁ κυρ-Ἀποστόλης.

− Οὔτε ἐγώ ἔστειλα ποτέ τρόφιμα, συμπλήρωσε ὁ κυρ-Παντελῆς.

− Μά ἔτσι μοῦ ἔλεγε ὁ τρελο-Γιάννης, εἶπε ἐμφανῶς ἀπορημένη ἡ κυρα-Χρυσούλα.

Μετά τήν μικρή αὐτή «εὐχάριστη» παρέμβαση ὁ Κωνσταντῖνος συνέχισε.

«Συνήθιζε ὁ τρελο-Γιάννης νά μήν ἀποκαλύπτει τίς πράξεις του. Σέ ἐσένα, κυρα-Χρυσούλα μου, ἔφερνε φαγητό, σέ ἐμένα ὅμως ἔφερε τόν ἴδιο τόν Θεό», εἶπε ὁ Κωνσταντῖνος.

Τά μάτια του βούρκωσαν καί δάκρυα ἄρχισαν νά τρέχουν. Μαζί του ἔκλαιγαν ὅλοι. Πῆρε μία βαθιά ἀνάσα καί συνέχισε:

«Μετά τρεῖς ἡμέρες μετακόμισα στήν γκαρσονιέρα. Ὁ τρελο-Γιάννης μέ βοήθησε νά μεταφέρω τά πράγματα. Μάλιστα, ὅταν ὁ μεταφορέας ἄφησε κάποιο ὑπονοούμενο ἐξ ἀφορμῆς τῆς συμπεριφορᾶς καί τοῦ τρόπου ὁμιλίας μου ὁ τρελο-Γιάννης τόν ἀποστόμωσε λέγοντάς του πώς δέν ἔχει δικαίωμα νά σχολιάζει κάποιος πού συστηματικά ζοῦσε στή μοιχεία καί συμπεριφερόταν βάναυσα στά δυό παιδιά του. Ὁ μεταφορέας σάστισε καί σταμάτησε τότε νά εἰρωνεύεται. Πίστεψα πώς θά ἦταν γνωστοί, ἀλ­λά ἀπόρησα ὅταν φεύγοντας στράφηκε στόν τρελο-Γιάννη καί τοῦ εἶπε:

− Ἐσύ τί εἶσαι μάγος;

− Ναί, Γιῶργο, ἔχω “μαγευτεῖ” ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ μας, ἀπάντησε ὁ σαλός.

Ζήτησε μάλιστα ἀπό τόν μεταφορέα νά πάψει νά στεναχωράει τόν Χριστό πού, παρ’ ὅλη τή συμπεριφορά του, γιάτρεψε τήν κόρη του Θεοδώρα ἀπό σοβαρότατη ἀσθένεια. Μέ σκυμ­μένο τό κεφάλι ὁ Γιῶργος τότε ἔφυγε. Εἶναι ὁ κύριος πού κάθεται ἐκεῖ μαζί μέ τή γυναίκα του καί μπορεῖ νά ἐπιβεβαιώσει τό συμβάν. Μοῦ ἔκανε ἐντύπωση ὁ διάλογος ἀλλά τότε τόν λογάριασα ὡς τρέλες τοῦ σαλοῦ.

Τό βράδυ λοιπόν τῆς ἴδιας ἡμέρας ντύθηκα μέ γυναικεῖα ἐνδύματα, κατά τή συνήθειά μου, καί πῆγα σέ γνωστό στέκι τῶν τραβεστί στή λεωφόρο Συγγροῦ.

Φανταστεῖτε τήν ἔκπληξή μου, ὅταν εἶδα τόν τρελο-Γιάννη νά μέ κοιτᾶ ἀπό τήν ἀπέναντι γωνιά τοῦ τετραγώνου. Ἀπό τή σκέψη μου πέρασε πώς ἐπεδίωκε ἐρωτική συντροφιά. Ἀλλά, πῶς ἄραγε μέ βρῆκε; “Μέ παρακολούθησε ὁ σαλός καί τώρα θά τά πεῖ στήν κυρά Χρυσούλα. Ἄχ! πάλι θά ἀναζητῶ σπίτι”. Καθώς σκεφτόμουν ὅλα αὐτά σταμάτησε ἕνας ὑποψήφιος πελάτης μπροστά μου. Σάν ἐλατήριο τότε σηκώνεται ὁ τρελός καί ἀρχίζει νά φωνάζει.

 Αὐτός ἔχει AIDS, εἶναι ἄρρωστος καί θά σᾶς κολλήσει. Φύγετε-φύγετε.

Αἰφνιδιάστηκα ἀπό τήν ἀλλοπρόσαλλη αὐτή συμπεριφορά ἑνός ἀνθρώπου, πού οὔτε κἄν γνώριζα. Βέβαια ὁ ὑποψήφιος πελάτης ἔφυγε. Ἄρχισα τότε νά βρίζω τόν τρελο-Γιάννη. Μέ ἔπιασε μία ὑστερία… Αὐτό συνεχίστηκε σχεδόν γιά ἕνα μήνα. Δέν μπόρεσα νά καταλάβω ὡς σήμερα πώς ἀνακάλυπτε τά παράνομα στέκια. Ἕνα βράδυ τόν βάρεσα μάλιστα πολύ ἄσχημα!

Φάκελος Εὐλογίας

 Φανταστεῖτε ὅμως τήν ἔκπληξή μου, ὅταν κάθε βράδυ πού γύριζα στό σπίτι, ἔβρισκα ἕνα φάκελο μέ σχεδόν τά διπλά χρήματα ἀπ’ αὐτά πού συνήθιζα νά εἰσπράττω ἀπό τή βρώμικη αὐτή δραστηριότητά μου καί ἀπέξω ἔγραφε: “Εὐλογία γιά τόν δοῦλο τοῦ Χριστοῦ Κωνσταντῖνο”. Δέν ἤξερα τότε τί νά ὑποθέσω μέ ὅλα αὐτά τά περίεργα πού ζοῦσα. Τά ἀπογεύματα πού συνήθιζα νά βγαίνω ἀπό τό σπίτι καί ἔβλεπα τόν τρελο-Γιάννη θύμωνα. Ἐκεῖνος ὅμως ἔλεγε.

− Κωνσταντῖνε μου, πάψε νά στεναχωρεῖς τόν Χριστό καί τήν Παναγιά μας, πού κλαῖνε ἀδιάκοπα γιά σένα.

Σκεπτόμουν ἀκόμη καί νά φύγω ἀπό τό σπίτι ἀλλά κάτι μέ κρατοῦσε ἐκεῖ.

− Ρέ, μήπως σέ ἐρωτεύτηκε καί συμπεριφέρεται ἔτσι ἀλλόκοτα; μοῦ ἔλεγαν οἱ ἄλλοι τραβεστί.

− Ὄχι, δέν δείχνει τέτοιες διαθέσεις, ἀπαντοῦσα.

Γιά νά μήν τά πολυλογῶ ἀποφάσισα νά προσκαλέσω τόν τρελο-Γιάννη στό σπίτι προκειμένου νά δώσω ἕνα τέλος σ’ ὅλα αὐτά. Νόμιζα πώς κάποιος τόν βάζει ἐπίτηδες γιά νά μέ τρελάνει. Στήν πρόσκλησή μου ὁ τρελο-Γιάννης, παρά τό γεγονός ὅτι ἐπανειλημμένως τόν εἶχα προπηλακίσει, ἀνταποκρίθηκε θετικά. Δέν ξέρω τί μέ ἔπιασε ἐκείνη τήν ἡμέρα καί καθάρισα τό σπίτι, μαγείρεψα κάτι πρόχειρο καί τό ἔριξα στό διάβασμα. Ξεφύλλιζα ἕνα περιοδικό ποικίλης ὕλης καί κέντρισε τήν προσοχή μου ἕνα δημοσίευμα γιά κάποιο γέροντα ὀνόματι Πορφύριο πού ὑπηρέτησε σέ παρεκκλήσιο νοσοκομείου στήν Ὁμόνοια.

Τό δαιμόνιο

Δέν πρόλαβα νά τό διαβάσω, ὅταν ἄκουσα τόν τρελο-Γιάννη νά χτυπᾶ τήν πόρτα. Μόλις τοῦ ἄνοιξα μοῦ εἶπε:

− Εὐλογημένος νά εἶσαι, Κωνσταντῖνε μου, στόν νῦν αἰῶνα καί στόν μέλλοντα.

Πρώτη φορά ἄκουγα αὐτόν τόν χαιρετισμό, ἀλλά καί γιά πρώτη φορά ἄκουσα τό δαιμόνιο νά μιλᾶ ἀπό μέσα μου.

− Ἦρθες καί ἐδῶ στό σπίτι μου, τρελέ, νά μέ ἐκδιώξεις; Δέν εἶμαι μόνος ἀλλά ἔχω συν­τροφιά καί ἄλλους 365 φίλους. Δέν πρόκειται νά φύγω. Φύγε ἐσύ, γιατί θά σέ σκοτώσω!

Ὁ τρελο-Γιάννης τότε ὕψωσε μπροστά μου ἕνα σταυρό καί εἶπε:

− Στό ὄνομα τῆς Ἁγίας καί ὁμοουσίου Τριάδος…

Δέν ἄκουσα τίποτε ἄλλο, γιατί λιποθύμησα. Ὅταν συνῆλθα ἀντίκρυσα τόν σαλό νά μοῦ χαμογελάει. Ἔνιωθα μία χαρά πού βρισκόταν ἐκεῖ, ἀλλά δέν ἤξερα τήν αἰτία.

− Σοῦ ἔφερα ἕνα δῶρο, Κωνσταντῖνε μου. Εἶναι τό Ψαλτήριο, ἕνα βιβλίο πού ἔγραψε ὁ βασιλιάς καί Προφήτης Δαυίδ.

− Τί ἔγινε, τί συνέβη; ρώτησα.

− Κωνσταντῖνε μου, ἔχεις μεγάλη εὐλογία. Ὁ Χριστός σέ ἐπέλεξε. Σέ ἑτοιμάζει γιά μεγάλους ἄθλους. Ὅμως, θά πρέπει νά δώσεις μεγάλο ἀγώνα, γιατί αὐτό πού ἔχεις μέσα σου δέν πρόκειται νά φύγει εὔκολα.

Ἐάν βλέπατε τή λάμψη στό πρόσωπο τοῦ τρελο-Γιάννη, θά κατανοούσατε τό φόβο μου. Θεωροῦσα ἀηδίες τά περί δαιμονίων. Πίστευα ὅτι ἀποτελοῦν σκαρίφημα τῶν παπάδων καί τῆς θρησκείας, γιά νά φοβίζουν τόν κόσμο καί νά ἀπομυζοῦν εὔκολα χρήματα, νά περνοῦν καλά, νά πλουτίζουν καί ἄλλα τέτοια συναφῆ. Καί νά τώρα, πού ὑπῆρξα μάρτυρας τῆς φθονερῆς γιά τόν ἄνθρωπο δράσης τους.

Ὁ τρελο-Γιάννης ἀπό τότε ἔγινε ἀδελφός καί φίλος. Τό ἴδιο βράδυ μάζεψα ὅλα τά γυναικεῖα ροῦχα καί τά παπούτσια καί τά καλλυντικά καί τά πέταξα στά σκουπίδια. Τήν ἑπόμενη ἡμέρα ἄλ­λαξα τό τηλέφωνό μου. Μέ τή βοήθεια τοῦ σαλοῦ, μάλιστα, ἔπιασα δουλειά σέ λογιστήριο μίας μεγάλης ἐταιρίας. Ὁ ἰδιοκτήτης τῆς ἐταιρίας ἦταν φίλος τοῦ τρελο-Γιάννη. Μέ προσ­έλαβε μέ ἱκανοποιητικό μισθό.

Ταυτόχρονα, σχεδόν καθημερινά μέ τόν τρελο-Γιάννη πηγαίναμε σέ ἕνα ναό ψηλά στόν Ὑμηττό καί ὁ ἱερέας διάβαζε τίς εὐχές τοῦ Μεγάλου Βασιλείου (ἐξορκισμούς), ἐνῶ ὁ τρελο-Γιάννης διάβαζε ψαλμούς. Δέν μπορῶ νά σᾶς περιγράψω τί ἔζησα.

Αὐτό πού μπορῶ τώρα νά βρον­τοφωνάξω ἀπό τήν ἐμπειρία αὐτή εἶναι πώς ἡ ὁμοφυλοφιλία καί ἐν γένει ἡ πορνεία δέν εἶναι διαφορετικότητα οὔτε ἀσθένεια· εἶναι ἕνα φοβερό δαιμόνιο, πού ἐξοργίζει τόν Παν­τοκράτορα. Αὐτό ἐπίσης πού θέλω νά σᾶς πῶ εἶναι πώς ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ἔχει τά κατάλληλα ὅπλα γιά νά ἐξολοθρεύει ὁλοσχερῶς ὅλα αὐτά πού σήμερα ἡ ἐκσυγχρονισμένη κοινωνία μας θεωρεῖ, ὅπως καί ἐγώ πίστευα κάποτε, ὅτι εἶναι βλακεῖες.

Οἱ προσευχές τοῦ ἁγίου τῆς γειτονιᾶς μας μέ γλύτωσαν. Ἄλλαξε τή ζωή μου ὁλάκερη ἡ γνωριμία μαζί του. Αὐτά πού ἔζησα τά τελευταῖα πέν­τε χρόνια στήν εὐλογημένη αὐτή γειτονιά συνθέτουν ἕνα ἀληθινό θαῦμα τοῦ τριαδικοῦ καί μόνου ἀληθινοῦ Θεοῦ. Ξέφυγα μέσα ἀπό μία πραγματική κόλαση καί ζῶ μέσα σ’ ἕναν κόσμο πού οὔτε στά καλύτερα ὄνειρά μου δέν εἶχα ζήσει.

Μέ τή συνεχῆ συμπαράσταση τοῦ ἁγίου αὐτοῦ ἀνθρώπου, πού κάθε ἄλλο παρά τρελός ἦταν, κατανόησα τό λάθος, συνειδητοποίησα πράγματα καί καταστάσεις πού ἀποτελοῦν τά θεμέλια τῆς κοινωνίας μας, γνώρισα τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Λειτουργοῦσα ὡς ἐθισμένος σέ τοξικές οὐσίες· δέν ξεχώριζα ἀπό τούς τοξικομανεῖς· ζοῦσα ἕναν ἐφιάλτη, στόν ὁποῖο ἔδωσε τέλος ὁ τρελο-Γιάννης, ὁ ὑπέροχος αὐτός ἅγιος τοῦ Θεοῦ. Δέν θέλω ἄλλο νά σᾶς κουράσω μέ τήν ἱστορία μου. Ἄλλωστε, καταγράφω, ὅπως πρότεινε ὁ κυρ-Ἀναστάσης, ὅλη τήν ἱστορία μου μέ λεπτομέρειες. Ζητῶ συγγνώμη καί ἀπό ἐσᾶς καί ἀπό τά πάμ­πολλα θύματα πού παρέσυρα στά δίκτυα τῆς ἀνομίας, ὅπου ἤμουν παγιδευμένος. Ζητῶ συγνώμη καί ἀπό τήν ἀγαπημένη μου Κατερίνα, ἡ ὁποία ἄνοιξε τήν ἀγκαλιά της στόν πιό ἁμαρτωλό ὅλης τῆς οἰκουμένης, ἔκλεισε τά αὐτιά της στά δυσμενῆ σχόλια καί τίς δίκαιες κριτικές καί δέχτηκε τήν πρότασή μου νά προχωρήσουμε σέ γάμο. Δέχθηκε νά ζήσει μέ ἕνα μηδενικό, μέ ἕνα ἀπόβλητο, ἕνα μωρό. Καί στόν ἐπικείμενο γάμο μας εἶχε ἐπενδύσει μέ δάκρυα καί προσευχές ὁ ἅγιος τοῦτος ἄνθρωπος, ὁ τρελο-Γιάννης».

Τά τελευταῖα λόγια τοῦ Κωνσταντίνου χάθηκαν μέσα στούς λυγμούς του. Μαζί του ἔκλαιγε ὁ παπα-Βασίλης, πού ἔτρεξε καί τόν ἀγκάλιασε, ἀλλά καί ὅλοι οἱ παρευρισκόμενοι.

− Σκέφτομαι νά φύγω ἀπό τή γειτονιά ὄχι γιά μένα, ἀλλά γιά τήν Κατερίνα, ψέλλισε ὁ Κωνσταντῖνος μέ δυσκολία.

Τότε ὁ παπα-Βασίλης εἶπε:

− Ἀγαπητοί μου, ὁ Κωνσταντῖνος ἐξεδήλωσε τήν ἐπιθυμία νά φύγει ἀπό τή γειτονιά μας. Τί λέτε; Θά ἀφήσουμε μία ζωντανή μαρτυρία ἑνός ἐξαίσιου θαύματος τοῦ ἐκλιπόντος ἀδελφοῦ μας Ἰωάννη, τόν Κωνσταντῖνο μας, ἀλλά καί τήν Κατερίνα μας νά φύγουν;

−Ὄχι, ὄχι, φώναξαν ὅλοι.

− Γιά σταθεῖτε. Λέτε τυχαῖα νά φώναξα τόν Κωνσταντῖνο δίπλα μου; Ὄχι, καλοί μου χριστιανοί, δέν τόν φώναξα τυχαῖα, εἶπε τότε ὁ κυρ-Ἀναστάσης. Καί πρόσθεσε.

− Τόν φώναξα, γιατί ἔτσι ὁρίζει στήν ἐπιστολή του ὁ τρελο-Γιάννης.

 

Ἐπίκαιρο ἀπόσπασμα από τὸ βιβλίο “Ο τρελογιάννης, ο διά Χριστόν σαλός” τοῦ Διονυσίου Μακρῆ ἐκδόσεις Ἀγαθός Λόγος 2009. Το βιβλίο ἔχει μεταφραστεί καὶ  στὴν ἀγγλική, ρωσική, σερβική, ρουμανική, βουλγαρική, ἰσπανική καὶ ἀραβική γλώσσα.

 πηγή

Ανακοίνωση της Εκκλησίας για την εξαγγελθείσα νομοθέτηση του γάμου και της «τεκνοθεσίας» υπέρ ζευγαριών του ιδίου φύλου.


 Η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας (Ι.Σ.Ι.) της Εκκλησίας της Ελλάδος συνήλθε σε έκτακτη συνεδρίαση, σήμερα Τρίτη 23 Ιανουαρίου 2024, με μοναδικό θέμα την εξαγγελθείσα νομοθέτηση γάμου και «τεκνοθεσίας» υπέρ ζευγαριών του ιδίου φύλου.

Μετά την καθιερωμένη προσευχή, η Ι.Σ.Ι. άκουσε την εισήγηση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικολάου, επί της οποίας ακολούθησε διάλογος, και εκφράζει ομόφωνα τις θέσεις της Εκκλησίας της Ελλάδος επί του θέματος, ως εξής:

1. Η θεολογία της Εκκλησίας για τον γάμο απορρέει από την Αγία Γραφή, τη διδασκαλία των Πατέρων της Εκκλησίας και τη διάταξη του Μυστηρίου του Γάμου και φαίνεται καθαρά στην Ακολουθία του Μυστηρίου αυτού. Ο σκοπός του χριστιανικού γάμου είναι η δημιουργία καλής συζυγίας και οικογένειας, η ανάπτυξη παιδιών ως καρπών της εν Χριστώ αγάπης των δύο συζύγων και η σύνδεσή τους με την εκκλησιαστική ζωή.

Η Εκκλησία αποδέχεται για τη σχέση άνδρα-γυναίκας και παιδιών ότι:

α) η δυαδικότητα των φύλων και η συμπληρωματικότητά τους δεν αποτελούν κοινωνικές επινοήσεις, αλλά προέρχονται από τον Θεό («... καὶ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον, κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ ἐποίησεν αὐτόν, ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς. καὶ εὐλόγησεν αὐτοὺς ὁ Θεός, λέγων· αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε...», Γένεσις 1, 27-28),

β) η ιερότητα της ένωσης άνδρα και γυναίκας παραπέμπει στη σχέση του Χριστού και της Εκκλησίας («... ὁ ἀγαπῶν τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα ἑαυτὸν ἀγαπᾷ... τό μυστήριον τοῦτο μέγα ἐστίν, ἐγὼ δὲ λέγω εἰς Χριστὸν καὶ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν», Απ. Παύλου, Προς Εφεσίους 5, 28),

γ) ο χριστιανικός γάμος δεν είναι απλή συμφωνία συμβίωσης, αλλά Ιερό Μυστήριο, μέσω του οποίου παρέχεται η χάρη του Θεού στη σχέση κοινωνίας άνδρα και γυναίκας με στόχο την κοινή τους πορεία προς τη θέωση –και αυτή η ευλογημένη πορεία αφορά όλα τα ζεύγη με ή χωρίς παιδιά,

δ) ο πατέρας και η μητέρα είναι συστατικά στοιχεία της παιδικής και της ενήλικης ζωής («Τίμα τόν πατέρα σου καί τήν μητέρα σου», Έξοδος 20, 12).

2. Προφανώς η Πολιτεία νομοθετεί, αλλά αυτή η παράμετρος ούτε στερεί την ελευθερία του λόγου από την Εκκλησία ούτε απαλλάσσει την Εκκλησία από το καθήκον ενημέρωσης του πιστού λαού ούτε μπορεί να της υποδείξει σε τι συνίσταται η αμαρτία. Η Εκκλησία δεν νομοθετεί και δεν φέρει ευθύνη για τους νόμους. Αν σιωπήσει, όμως, φέρει βαρύτατη ευθύνη και αυτοκαταργείται.

3. Από το 2015 το σύμφωνο συμβίωσης παρέχει σε ζευγάρια του ιδίου φύλου όλα τα δικαιώματα και τις δυνατότητες του γάμου με κύρια εξαίρεση τη δυνατότητα απόκτησης παιδιών με υιοθεσία ή παρένθετη κύηση.

Το σύνθημα της «ισότητας στον γάμο» αποβλέπει σε ένα στόχο, στην απόκτηση παιδιών από «ομόφυλα ζευγάρια».

4. Ανακοινώθηκε ότι θα επιτρέπεται ο «ομόφυλος γάμος» και η «ομόφυλη γονεϊκότητα» μέσω υιοθεσίας και (με διάφορες διόδους) μέσω παρένθετης κύησης. Οι εμπνευστές του νομοσχεδίου και οι συνευδοκούντες σε αυτό προωθούν την κατάργηση της πατρότητας και της μητρότητας και τη μετατροπή τους σε ουδέτερη γονεϊκότητα, την εξαφάνιση των ρόλων των δύο φύλων μέσα στην οικογένεια και θέτουν πάνω από τα συμφέροντα των μελλοντικών παιδιών τις σεξουαλικές επιλογές των ομοφυλόφιλων ενηλίκων. Με βάση το νομοσχέδιο, ομοφυλόφιλοι μονογονείς θα μπορούν να επιβάλουν στο παιδί τους τον σύντροφό τους ως «πατέρα 2» ή ως «μητέρα 2».

5. Η νομοθετική αυτή πρωτοβουλία καταδικάζει μελλοντικά παιδιά να μεγαλώσουν χωρίς πατέρα ή μητέρα σε ένα περιβάλλον σύγχυσης των γονεϊκών ρόλων. Η μονογονεϊκή οικογένεια είναι διαφορετική περίπτωση. Προκαλεί στέρηση του ενός γονέα, αλλά όχι σύγχυση των ρόλων των γονέων. Αντίθετα, η ομοφυλοφιλική συμβίωση προξενεί και τα δύο. Επιπλέον, τα παιδιά αυτά συχνά δεν θα έχουν δυνατότητα γνωριμίας με τον άλλο βιολογικό γονέα τους. Δεν θα έχουν επίσης το προσωπικό βίωμα της παρουσίας του άλλου φύλου (αντίθετου των «ομόφυλων γονέων» τους) μέσα σε μία ετερόφυλη σχέση. Τα παιδιά με πατέρες 1 και 2 ή με μητέρες 1 και 2 (ή και παραπάνω) θα είναι τα θύματα ενός αφύσικου μηχανισμού τεκνοθεσιών.

6. Δημοσιοποιήθηκε ότι: α) θα επιτρέπεται στα «ομόφυλα ζευγάρια» η από κοινού υιοθεσία και η υιοθεσία από τον «ομόφυλο σύζυγο» του γονέα (θα ισχύσει και για τα σημερινά παιδιά από παρένθετη κύηση), β) δεν θα επιτρέπεται στην Ελλάδα η παρένθετη κύηση υπέρ «ομόφυλου ζευγαριού», αλλά αυτή θα αναγνωρίζεται, αν έγινε νόμιμα σε άλλο κράτος. Οι ρυθμίσεις αυτές θα αποτελέσουν κίνητρα για την εκμετάλλευση ευάλωτων γυναικών.

Εάν τα προαναφερθέντα ισχύσουν, πρόκειται για ένα ναρκοθετημένο νομοσχέδιο με αντιφάσεις και τρόπους παράκαμψης των απαγορεύσεών του (μέσω κυήσεων στο εξωτερικό) και είναι πιθανή η καταδίκη της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων λόγω διακρίσεων, οπότε η χώρα θα αναγκασθεί να νομοθετήσει και στο έδαφός της την παρένθετη κύηση.

7. Το νομοσχέδιο καταργεί όχι μόνο κανόνες βιοηθικής, χριστιανικές αξίες και την ελληνική οικογενειακή παράδοση, αλλά ανατρέπει τα δικαιώματα μελλοντικών παιδιών και τους ρόλους των φύλων ως στοιχείων συνοχής της κοινωνίας –και αυτό αφορά τον καθένα, έστω και αν δεν αποδέχεται τη χριστιανική ηθική. Το ερώτημα που αιωρείται αναπάντητο είναι τελικά: Ποιος είναι ο ουσιαστικός λόγος αυτής της απόφασης που αλλάζει συνολικά και άρδην τον θεσμό του γάμου και την ιδιότητα του γονέα και γιατί προωθείται με τόση επιμονή;

8. Η Εκκλησία της Ελλάδος αναγνωρίζει μόνο το Ιερό Μυστήριο του χριστιανικού γάμου και απορρίπτει τον πολιτικό γάμο ασχέτως φύλου. Εν προκειμένω τάσσεται κατά του πολιτικού γάμου «ομόφυλων ζευγαριών» για τον πρόσθετο λόγο ότι αυτός οδηγεί αναπόδραστα σε «ομόφυλη γονεϊκότητα» μέσω υιοθεσίας ή παρένθετης κύησης. Η νομοθέτηση αυτή συγκρούεται τόσο με τη χριστιανική ανθρωπολογία, όσο

και με το καθήκον της κοινωνίας να εξασφαλίζει στα παιδιά ευημερία και σωστή ανατροφή, αλλά και με το δικαίωμα των παιδιών να έχουν πατρική και μητρική παρουσία και φροντίδα. Για όλους τους προηγούμενους λόγους και με αίσθημα ποιμαντικής ευθύνης και αγάπης, η Αγία Εκκλησία μας είναι κάθετα αντίθετη προς το προωθούμενο νομοσχέδιο.

9. Η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας αποφάσισε: α) τη σύνταξη σχετικής επιστολής με τις θέσεις της προς τα αξιότιμα μέλη της Βουλής των Ελλήνων, β) την ανακοίνωση των θέσεών της στους Ιερούς Ναούς την Κυριακή 4 Φεβρουαρίου 2024 και τη διάθεση σχετικού φυλλαδίου «Προς τον Λαό» μέσω των Ιερών Ναών και της ιστοσελίδας της, γ) την παροχή εξουσιοδότησης προς κάθε Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη να προχωρήσει, εντός της επαρχίας του και κατά την έμφρονα ποιμαντική κρίση του, σε πρωτοβουλίες ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης ως προς την επικείμενη νομοθέτηση και τον θεσμό της οικογένειας.

Εκ της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος


Τρίτη 12 Δεκεμβρίου 2023

ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΚΟΣΜΙΚΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Παγκόσμιο γεγονός και για φέτος θα γίνει το άναμμα των φώτων του χριστουγεννιάτικου δένδρου στην Νέα Υόρκη. Ανακοινώθηκε πως θα τοποθετήσουν, ένα τρισδιάστατο αστέρι κατασκευασμένο από την εταιρία swarovski 408 κιλών, το οποίο θα διαθέτει 70 αιχμές καλυμμένες με 3,000,000 κρυστάλλους και θα έχει 50,000 λαμπάκια και 8 χιλιόμετρα καλώδιο για να στολίσουν το χριστουγεννιάτικο δένδρο μπροστά στο Rockfeller Center. Και όπως κάθε χρόνο πλήθος κόσμου θα συγκεντρωθεί για το άναμμα του Rockfeller Center CristmasTree. Ήταν από τα πρώτα θέματα στις ειδήσεις στις τηλεοράσεις της χώρας μας και όχι μόνο. Είναι άραγε τόσο σημαντικό αυτό το γεγονός που είναι είδηση για όλον τον κόσμο; Προφανώς είναι, διότι έχει ξεκινήσει μια προσπάθεια από το 1931 για να φθάσουμε σ’ αυτό το αποτέλεσμα.

Ο άνθρωπος δυστυχώς ζει στο σκοτάδι και όταν δει φως, έστω και ψεύτικο εντυπωσιάζεται. Οι βιτρίνες των καταστημάτων φωτίζονται με έντονο φωτισμό για να προσελκύουν την προσοχή των υποψηφίων αγοραστών. Οι φωτεινές επιγραφές, οι γιγαντοαφίσες με τα έντονα χρώματα και τις συχνές εναλλαγές των θεμάτων που διαφημίζουν γίνονται ιδίως την νύχτα εστίες προσοχής. Αυτός ο τρόπος δημιουργίας εντυπώσεων έχει περάσει και σ’ εμάς τους απλούς ανθρώπους που στολίζουμε τα σπίτια μας με εκατοντάδες λαμπάκια, στολίζοντας και τα μπαλκόνια μας με αστέρια φωτεινά ή και με σειρές από λαμπάκια που αναβοσβήνουν όλες τις νύχτες την περίοδο των Χριστουγέννων και της πρωτοχρονιάς.

Όλα αυτά βέβαια γίνονται λόγω της γιορταστικής ατμόσφαιρας που επικρατεί και είναι στ’ αλήθεια όμορφα. Χανόμαστε όμως χαζεύοντας τα ψεύτικα λαμπάκια και μας διαφεύγει κάτι πολύ σημαντικό.

Η γέννηση του Χριστού είναι το σημαντικότερο γεγονός στην ιστορία της ανθρωπότητος. Η γέννηση του Χριστού χώρισε την ιστορία στα δύο, στην περίοδο προ Χριστού και στην περίοδο μετά Χριστόν, αυτήν που ζούμε εμείς.


Το φως το της γνώσεως.

Η φράση αυτή ακούγεται στο απολυτίκιον των Χριστουγέννων. «Η Γέννησίς σου Χριστέ ο Θεός ημών, ανέτειλε τω κόσμω το φως το της γνώσεως». Ποιος ασχολείται όμως με τέτοιες λεπτομέρειες; Δεν έχουμε χρόνο γι’ αυτά, διότι πρέπει να φροντίσουμε για τον στολισμό του σπιτιού, να ψωνίσουμε για το γιορτινό τραπέζι, να φροντίσουμε πού θα κάνουμε ρεβεγιόν, με ποιους θα βρεθούμε, σε ποιο κέντρο διασκεδάσεως θα πάμε και ποιον τραγουδιστή θα ακούσουμε να μας διασκεδάσει μέρα που είναι.

Δυστυχώς το κοσμικό φρόνημα έχει σκεπάσει το πνευματικό μέρος των Χριστουγέννων. Είναι μια θλιβερή διαπίστωση στις μέρες μας, που ενώ θα έπρεπε οι αυλές των εκκλησιών να είναι γεμάτες με κόσμο περιμένοντας την Γέννηση του Χριστού και τα κοσμικά μαγαζιά να είναι άδεια, συμβαίνει το αντίθετο. Τα κέντρα διασκεδάσεως είναι ασφυκτικά γεμάτα και οι εκκλησίες έχουν λίγο περισσότερο κόσμο από τις Κυριακές. Το πλέον χαρμόσυνο γεγονός στην ιστορία του ανθρωπίνου γένους μας αφήνει αδιάφορους.

Οι μάγοι έκαναν πορεία πολλών χιλιομέτρων για να συναντήσουν τον Χριστό, εμείς λίγα μέτρα με τα πόδια δεν θέλουμε να κάνουμε για τον Χριστό. Αυτοί προσέφεραν ότι πολύτιμο είχαν στον ενανθρωπίσαντα Θεό. Από εμάς δεν ζητά ακριβά δώρα. Αυτό που ζητά και είναι δικό μας είναι οι αμαρτίες μας, τις οποίες θέλει να εναποθέσουμε κάτω από το πετραχήλι του πνευματικού. Ας μιμηθούμε τους βοσκούς τους απλούς, αγαθούς ανθρώπους και να διαλαλήσουμε παντού τον ερχομό του Θεανθρώπου. Στα ποντιακά κάλαντα σε έναν στίχο λέει, Χριστός γεννέθεν χαρά σον κόσμον, αυτό κι εμείς να διαλαλήσουμε παντού, να βροντοφωνάξουμε «ο Θεός έγινε άνθρωπος, για να γίνει ο άνθρωπος θεός».

Την ώρα που χτυπούν οι καμπάνες χαρμόσυνα καλώντας μας στις εκκλησιές για να γιορτάσουμε όλοι μαζί οι πιστοί τη γέννηση του Χριστού μας, κάποιοι συνάνθρωποί μας κουρασμένοι κι αποκαμωμένοι από το γλέντι και το ξενύχτι και μισομεθυσμένοι από το αλκοόλ, αντί να πάνε στην εκκλησία να ακούσουν το «Χριστός Γεννάται δοξάσατε» πάνε στα σπίτια τους να ξαπλώσουν και να κοιμηθούνε. Πόσο στ’ αλήθεια τα διαστρέβλωσε όλα ο διάβολος, που βρίσκει τρόπους να κρατάει τον κόσμο μακριά από την εκκλησία;

Κατάφερε ο διάβολος να κάνει τα Χριστούγεννα μία ατραξιόν. Μια γιορτή καθαρά θρησκευτική, την μετέτρεψε σε εμποροπανήγυρη όπου πουλάνε έμποροι την πραμάτεια τους και οι πελάτες καλύπτουν την καταναλωτική τους μανία. Κατάφερε ακόμη στις ευχές που ανταλλάσσουμε να μην αναφερόμαστε στην γέννηση του Χριστού και αντί να λέμε «καλά Χριστούγεννα», να λέμε καλές γιορτές. Στο εξωτερικό δε, το «Merry Christmas» χάριν συντομογραφίας έγινε «Merry Xmas». Και εδώ ο πονηρός έκανε την πονηριά του. Δεν θέλει να ακούγεται καθόλου το όνομα του Χριστού.

Τελευταία έχει επικρατήσει η συνήθεια την παραμονή των Χριστουγέννων που είναι ημέρα νηστείας, να στήνουν ψησταριές στα πεζοδρόμια έξω από τα καταστήματα, όπου καλούν και όργανα και στήνουν γλέντι. Τρων και πίνουν και γλεντάνε, και αν τους ρωτήσει κάποιος γιατί συμβαίνει αυτό, θα σου πουν είναι για τα Χριστούγεννα. Τι σχέση όμως μπορεί να έχει το γλέντι της παραμονής  με τα Χριστούγεννα; Υπάρχει κάτι από Χριστούγεννα;

Μια χαραμάδα θέλει ο Χριστός να αφήσουμε να μπει το φως Του στην ψυχή μας. Μας το είπε ο ίδιος «Εγώ ειμί το φως του κόσμου». Θέλει ο Χριστός να φωτίσει το είναι μας, να λάμψει η ψυχή μας και να χαρούμε με την χαρά του Κυρίου μας. Ο διάβολος μας κοροϊδεύει δίνοντάς μας λίγη ψεύτικη χαρά μέσα στα σκοτεινά κέντρα διασκεδάσεως με ψεύτικα φωτάκια και προβολείς προσπαθώντας να μας εντυπωσιάσει. Και ενώ ο Χριστός μας δίνει ό,τι αληθινό, ολόκληρο τον εαυτό του, εμείς δεν τον προτιμούμε.

Χριστούγεννα αληθινά ζει κανείς μόνο κοντά στον Χριστό. Οι Πατέρες της εκκλησίας, καλώς διαταξάμενοι, καθιέρωσαν μια περίοδο νηστείας 40 ημερών, και αφού πλησιάσει εν μετανοία ο Ορθόδοξος Χριστιανός το πετραχήλι του πνευματικού και εξομολογηθεί καθαρά τις αμαρτίες του, πλησιάζει και στο άγιο ποτήριο. Στον όρθρο της εορτής των Χριστουγέννων ακούγονται υπέροχα άσματα με βαθιές θεολογικές έννοιες και αρμονικές μελωδίες που ετοιμάζουν την ψυχή του ανθρώπου να γίνει ένα με τον Χριστό στο τέλος της Θείας λειτουργίας. Και τότε είναι η ώρα να φωνάξουμε «είδομεν το φως το αληθινόν». Αυτό το φως πρέπει να αναζητήσουμε, αυτό να δούμε, αυτό που φωτίζει τον άνθρωπο. Ένα φως που διαρκεί αιώνια. Το να είσαι του Χριστού θέλει θυσίες, αλλά εμείς δεν θέλουμε να αποβάλουμε το κοσμικό φρόνημα και να ζήσουμε σύμφωνα με το ευαγγέλιο. Θέλουμε να ζούμε, ακόμη και τα Χριστούγεννα, χωρίς Χριστό.

Χριστούγεννα όμως δίχως το Χριστό δεν νοούνται.

 

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΤΖΑΜΠΑΣΗΣ

 

Τρίτη 24 Οκτωβρίου 2023

" Βοήθεια! Χανόμαστε..." Γερόντισσα Χρυσοβαλάντη | ΔΗΜΗΤΡΙΑ 2023

 

Η Γερόντισσα στην εμπνευσμένη ομιλία της θέλοντας να περιγράψει την κατάσταση της σημερινής εποχής ανέφερε: "Ζούμε σε μία εποχή που όλα ξεπουλιόνται, όλα προδίδονται, το κακό ωραιοποιείται, το σωστό εξευτελίζεται και γενικά ότι έσωσε και πρόβαλε παγκοσμίως την Ελλάδα, όπως τα ήθη, η ιστορία, η ορθοδοξία, θεωρούνται ξεπερασμένα και γελοία" και πρόσθεσε: "το πρόβλημα είναι ημών, που λέμε πως είμαστε χριστιανοί, που όλο υποχωρούμε, συμβιβαζόμαστε και έχουμε ενδοιασμούς". Στη συνέχεια παρουσίασε απόψεις των πατέρων της ορθοδόξου εκκλησίας μας, λέγοντας: " Όλα μπορούν να υποχωρήσουν στον άνθρωπο, όμως ο πιστός έχει χρέος να μην παραχωρήσει από μόνος του τον ίδιο τον Χριστό" και συμπλήρωσε: "το μεγάλο πρόβλημα των ανθρώπων είναι ο συμβιβασμός, διότι ο συμβιβασμός είναι ενοχή και έγκλημα". Ολοκληρώνοντας την ομιλία της, η Γερόντισσα Χρυσοβαλάντη απεφάνθει: "Ας φροντίσουμε να υπακούμε σε Εκείνον που μας έπλασε και θα μας κρίνει, ώστε τότε να μην φωνάξουμε: "Βοήθεια...χανόμαστε".

Κυριακή 26 Μαρτίου 2023

Εκκοσμίκευση

 Ἡ ἐκκοσμίκευση εἶναι ἡ ρίζα κάθε αἱρέσεως καὶ ψευδοδιδασκαλίας. Ἡ πτώση τοῦ ἀνθρωπίνου γένους εἶναι ἐκκοσμίκευση. Ἔτσι καὶ κάθε ἐκκοσμίκευση εἶναι πτώση. Ὁ κόσμος ἀπορροφᾶ τὴν Ἐκκλησία, δὲν μεταμορφώνεται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία.

Ἡ ἐκκοσμίκευση δρᾶ ἐντός τῆς Ἐκκλησίας, θέλει νὰ ἔχει λόγο γιὰ τὴν Ἐκκλησία, τῆς «θολώνει» τὴν αὐτοσυνειδησία, τὴν ἀποπροσανατολίζει καὶ μετατοπίζει τὸ κέντρο ἀπὸ τὸ Χριστὸ στὸν ἄνθρωπο. Τὸ πνεῦμα τῆς ἐκκοσμικεύσεως δρᾶ καὶ μέσα ἀπὸ διάφορα φαινόμενα, ὅπως τοῦ εὐσεβισμοῦ, τοῦ πουριτανισμοῦ καὶ τοῦ φονταμενταλισμοῦ. Ἔτσι ἡ θρησκεία τῆς πλειοψηφίας τῶν συγχρόνων Ἑλλήνων φαίνεται νὰ εἶναι ἡ θρησκεία τῆς ἐκκοσμίκευσης, ἡ θρησκεία τῆς καλυμμένης φιλαυτίας καὶ ὄχι τῆς ἀποκαλυμένης ἀληθείας. Ἡ θρησκεία τοῦ βολέματος.

Τί εἶναι ἡ ἐκκοσμίκευση;

α. Στὴν ἐκκοσμίκευση βρίσκεται ἡ Ἐκκλησία, ὅταν παύει ἡ Ἐκκλησία νὰ εἶναι τὸ ἁλάτι τῆς γῆς καὶ γίνεται γήινη. Καταπατεῖται ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων, ἀπορροφᾶται ἀπὸ τὸν κόσμο. Γίνεται τὸ παιδὶ γιὰ ὅλα τὰ θελήματα τῆς δέσποινας, τῆς φιλαυτίας, τῆς ἐκκοσμίκευσης.

Ἐγκλωβίζεται στὴ λογικὴ ὄχι τί θέλει ὁ Θεός, ἀλλὰ τί θέλει ὁ κόσμος. Καθαρὰ ἐγκλωβισμὸς στὴ φθορὰ καὶ στὸ θάνατο. Ἔτσι ἡ ἐκκοσμίκευση εἶναι μία κατάσταση ἀνυπαρξίας καὶ θανάτου. Ἡ ἐκκοσμίκευση θέλει τὴν Ἐκκλησία νὰ ἀσπάζεται καὶ νὰ ἀκολουθεῖ, ὅ,τι εὔκολο, μέτριο, ἁπλὸ καὶ πρόχειρο ἀγαποῦν, θέλουν οἱ ἄνθρωπο καὶ ὄχι τί θέλει ὁ Θεός. Κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ ἄγευστοι τῆς ὀρθοδόξου πνευματικότητος μετατρέπουμε τὴν Ἐκκλησία σὲ ἀνθρώπινο ὀργανισμό, ταμεῖο κοινωνικῆς πρόνοιας, πολιτικὸ δραστήριο γραφεῖο, ποὺ δίνει συνεχῶς συνεντεύξεις κάνωντας δηλώσεις ἐπὶ παντὸς ἐπιστητοῦ, χαμογελώντας πρὸς πάντας, ὥστε ὅλοι νὰ μᾶς συγχαίρουν καὶ νὰ μᾶς ἐπευφημοῦν. Πνεῦμα τελείως ἀντιευαγγελικό.

β. Ἡ ἐκκοσμίκευση ἐμφανίζεται σὰν ἀπ\’ εὐθείας ἄρνηση τοῦ Θεοῦ, κι αὐτὸ εἶναι ποὺ τὴν κάνει δυσδιάκριτη. Δὲν βάλλει κατὰ μέτωπον. Δὲν ἀρνεῖται τὰ δόγματα, ἀρνεῖται ὅμως τὸν ὀρθόδοξο τρόπο ζωῆς. Ἰδεολογικοποιεῖ τὰ δόγματα καὶ δὲν τὰ θεωρεῖ προτάσεις ζωῆς. Ἀποκόβει τὴ ζωὴ ἀπὸ τὴν ἀλήθεια τῆς πίστεως. Καὶ ζεῖ ὅπως θέλει καὶ κατὰ τὸ δοκοῦν. Αὐτὸ συνεπάγεται ἀλλαγὴ θρησκείας, χωρὶς ἐξωτερικὴ ἀλλαγὴ τοῦ δόγματος.

γ. H ἐκκοσμίκευση εἶναι ἡ ἀπώλεια τοῦ πνεύματος τῆς ἀληθινῆς μετανοίας, ὁπότε ὁ ἄνθρωπος παραμένει στὸ ἐνταῦθα καὶ δὲν προχωρεῖ στὸ ἐκεῖ, στὴν ἀλλαγὴ ζωῆς. Χάνεται τὸ ἡσυχαστικὸ πνεῦμα τοῦ ἀσκητικοῦ μόχθου, τοῦ πένθους, τῶν δακρύων καὶ τοῦ ἀγώνα γιὰ τὴν κάθαρση.

δ. Στὴν ἐκκοσμίκευση ὁ ἄνθρωπος δὲν φλέγεται ἀπὸ τὸν πόθο ὁράσεως τοῦ Θεοῦ. Δὲν ζητάει κάτι ὑψηλότερο καὶ βαθύτερο, εὐχαριστεῖται στὸ κατώτερο, στὸ λιγότερο.

ε. Ἡ αἵρεση τῆς ἐκκοσμικεύσεως ἀξιολογεῖ τὴν λατρεία καὶ τελικὰ τὴν ἴδια τὴν Ἐκκλησία, ὡς ἕνα φορέα μεταξὺ τῶν ἄλλων, γιὰ τὴν ἐξυπηρέτηση εἰδικῶν ἀναγκῶν. Ἀξιολογεῖ μὲ τὸ μέτρο τῆς κοινωνικῆς χρησιμότητας σὲ σύγκριση μὲ τὸ κοινωνικὸ ἔργο τῆς παιδείας, τῶν σωφρονιστικῶν συστημάτων ἢ τῆς ἀστυνομίας.

Παραποιεῖ τὸ Ὀρθόδοξο φρόνημα καὶ νοθεύει τὰ ἐκκλησιαστικὰ κριτήρια. Ἡ ἰδιότητα τοῦ χριστιανοῦ δὲν εἶναι τότε «μωρία καὶ σκάνδαλο», ἀλλὰ «in». Καταντᾶ μιὰ ἐξωτερικὴ φαρισαϊκὴ συμμόρφωση σὲ ἠθικὰ πρότυπα, ἔνταξη στὸ «κλὰμπ» τῶν καλῶν παιδιῶν, τῶν τακτοποιημένων, παράγοντας ὁμαλότητος, δηλ. ὑποκρισίας. Ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ «οἱ τελῶναι καὶ αἱ πόρναι προάγουσιν ἡμᾶς εἰς τὴν βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν» τοὺς φαίνεται ἀκατανόητος. Οἱ ἐκκοσμικευμένοι χριστιανοὶ εἶναι οἱ χριστιανοὶ τοῦ Ντοστογιέφσκι, οἱ ὁποῖοι ἂν ξαναρχόταν ὁ Χριστὸς θὰ τὸν σταύρωναν πάλι. Εἶναι ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι μολονότι εἶναι ἐντός τῆς Ἐκκλησίας, ὁ Χριστὸς εἶπε γι\’ αὐτοὺς «οὐκ οἶδα ἡμᾶς». Εἶναι αὐτοὶ ποὺ πολεμοῦσαν καὶ τὸν ἀπ. Παῦλο καὶ ἤθελαν νὰ ἐπιβάλουν τὴν περιτομὴ σ\’ ὅλους τοὺς χριστιανοὺς καὶ συνεχίζουν νὰ δροῦν καὶ νὰ καταβασανίζουν τὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας. Ἔχουν καταντήσει οἱ δικηγόροι τοῦ Θεοῦ. Καὶ ὅποιος δὲν συμφωνεῖ μαζί τους εἶναι προδότης.

Ἡ ἐκκοσμίκευση ἐχθρός τῆς εὐσέβειας

Ἔτσι εἶναι. Ἡ κοσμικότητα δὲν ἔχει νὰ κάνει μὲ τὴν εὐσέβεια, μὲ τὴν πίστη, μὲ τὴν ἐκκλησιαστικὴ ζωή. Εἶναι μᾶλλον ἀσέβεια, ὑποκρισία καὶ ἐμπαιγμός. Εἶναι ἄρνηση τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ. Εἶναι τὰ τερτίπια ποὺ χρησιμοποιεῖ ὁ κοσμικὸς ἄνθρωπος γιὰ νὰ μὴ τὸν ἐγγίσει ἡ χάρι τοῦ Θεοῦ.

α. Ἀπόρριψη τῆς Θεοφάνειας, τῆς σάρκωσης τοῦ Θεοῦ. Βόλεμα στὴ φυσικὴ πίστη καὶ ὄχι στὴν ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. Ὁ κόσμος δὲν ἐμπιστεύεται τὴ σωτηρία του στὸ Χριστό, ἀλλὰ στὸν ἑαυτό του, μέσα ἀπὸ τὴν γνώση καὶ τὰ ἐπιτεύγματά του. Ἀνθρωπισμὸς= ἀθεΐα.

β. Ὑποτίμηση τοῦ μοναχισμοῦ, ἄρνηση τῆς θεώσεως, τοῦ πολέμου κατὰ τῶν παθῶν.

γ. «Ἄρνηση τοῦ μαρτυρίου, ἄρνηση τοῦ προσωπικοῦ μαρτυρίου στὴ ζωὴ τῶν χριστιανῶν.

δ. 
«Ἄρνηση τῆς ἀγάπης στὸν ἁμαρτωλό. Ἀπολυτοποίηση τῆς ἠθικῆς.

ε. 
«Ἄρνηση τοῦ συνοδικοῦ συστήματος καὶ ἡ δημιουργία παπικοῦ πνεύματος μέσα στοὺς κόλπους τῆς Ὀρθοδοξίας.

Ἐκκοσμίκευση εἶναι καὶ ἡ κατάργηση τοῦ σεβασμοῦ στὴν Ἱεραρχία. Ἡ ἀκατάσχετη κριτικὴ στὸν κλῆρο καὶ τοὺς Ἱεράρχες. Ἡ δημιουργία ὑπερσυνόδων γιὰ νὰ ἐλέγχουμε τὴ Σύνοδο. Ἡ νοοτροπία ὅτι ἐμεῖς θὰ σώσουμε τὴν Ἐκκλησία. Ὅτι ἔχει ἀνάγκη ἡ Ἐκκλησία. «Ὄχι, ἀνάγκη ἔχουμε ἐμεῖς (π. χ. Ἱεροσόλυμα).

Οἱ σύγχρονοι ἐκκοσμικευμένοι χριστιανοὶ δὲν συμφωνοῦμε μὲ τὸ λόγο τοῦ Κυρίου στὴν Ἀποκάλυψη «ἔρχου Κύριε», ἐμεῖς λέμε σήμερα «Κύριε μὴν ἔλθης», εἴμαστε καλά.

Χρυσόστομος Μαϊδώνης
Πρωτοσύγκελλος Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἱερισσοῦ

Πηγή: εδώ

Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2022

Η μέθοδος θεραπείας του ανθρώπου - Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ

 Οἱ παρατηρήσεις τς ψυχολογίας γι τν νθρωπο εναι ξιόλογες, διότι περιγράφουν τι πέρα απ τν λογικ πάρχει κα κάτι λλο βαθύτερο. μως,οἱ ψυχολογικς ναλύσεις εναι παιδικς σ σχέση μ τν διδασκαλία τν Πατέρων τς κκλησίας. Καίτοι οἱ παρατηρήσεις τῆς ψυχολογίας εναι ξιόλογες, ν τούτοις μέθοδος θεραπείας πο προσφέρει εναι πολ σχημη.  ψυχανάλυση δν θεραπεύει τν νθρωπο, μλλον τν συγχύζει περισσότερο.

***

Πρέπει νὰ κάνουμε διάκριση μεταξ νευρολογίας κα ψυχολογίας. Οἱ νευρολόγοι προσφέρουν πολλὰ στν γεία το σώματος, διότι δίνουν μερικ φάρμακα κα σορροπον κοινωνικ τν νθρωπο. λλ κα αυτο δν θεραπεύουν, πλς κατευνάζουν τν νέργεια το νθρώπου.  θεραπεία το νθρώπου ξεκιν π τν θεραπεία τν λογισμν. Ἀπ τν θεραπεία τῶν λογισμν γίνεται λλαγ το σώματος. τσι, να μν ο νευρολόγοι μ τ φάρμακα σορροπον τν νθρωπο, λλ δν τν θεραπεύουν.

***

Τόσα χρόνια στὸ Μοναστήρι μας δ στν γγλία δὲν συνάντησα κάποιον πο ν θεραπεύθηκε μ τν ψυχανάλυση, καίτοι εἶναι νεπτυγμένη στις δυτικς κοινωνίες. μως, πρέπει ν εμαστε δίκαιοι, τι δηλαδ ο νευρολόγοι -ατροί, πο δίνουν φάρμακα στος σθενες, εναι πι ταπεινο π τος ψυχαναλυτς κα βοηθον τος νθρώπους ν σορροπήσουν κοινωνικά. πίσης, βοηθον καὶ τοὺς ντς τς κκλησίας, ταν πάρχουν προβλήματα νευρολογικς φύσεως, π διαφόρους λόγους.

***

Τὸ πνευματικ πρόβλημα, δηλαδ πομάκρυνση το νθρώπου π τν Θεό, χει συνέπειες κα στ σμα. ψυχ το νθρώπου εκολα προσανατολίζεται πρς τν νέα κατεύθυνση μὲ τν μετάνοια, τ σμα μως, ταν χη βλαφθ, ργε ν συντονισθ στν νέα κατάσταση. Ἐδ σχύει λόγος το Χριστο: «τ μν πνεμα πρόθυμον, δ σρξ σθενής». Σ ατν τν κατάσταση, τ σμα, πο χει ταλαιπωρηθ π τς μαρτίες, μπορε νὰ βοηθηθ μ τ φάρμακα, λλ τελικ θεραπεία θ προέλθη π τν γεία τς ψυχς, μ τν Χάρη το Θεο.

***

Δυστυχῶς, ατο πο συγχέουν τν πνευματικ ζω μ τν ψυχανάλυση χουν θέσεις μέσα στν κοινωνία κα γνώμη τους κούγεται περισσότερο.

***

Στὸν ψυχολογικ ρρωστο νθρωπο δν σθενε πλς τ λεγόμενο ποσυνείδητο, λλ νος, πο εναι φθαλμς τς ψυχς.

***

ταν κολουθομε τν πνευματικ ζωή, δν μς χρειάζεται ψυχανάλυση. Σὲ κληρονομικ προβλήματα βοηθ νευρολογία.

***

ψυχολογία τῶν ψυχιάτρων χει μι λλη ασθηση, σαφς διαφορετικ π τν ρθόδοξη διδασκαλία, δηλαδ  νθρωπολογία τους εναι διαφορετική.

***

Οἱ ψυχολόγοι ρευνον τν νθρωπο μ τν νθρωπο, δηλαδ μ νθρώπινες δυνατότητες. Ἀλλ τσι ο νθρωποι, βλέποντας τὴν ἐσωτερική τους καθαρσία, πελπίζονται. Ἀντίθετα, ταν βλέπουμε τν σωτερική μας καθαρσία μέσα στ πνεμα τς κατανύξεως εναι διαφορετικά, γιατ δημιουργεται προσευχὴ μ λπίδα στν Χριστό.

***

πάρχει διαφορ μεταξ ψυχολογίας κα ν Χριστ ζως. Η ψυχολογία πιδιώκει ν παλλάξη τν νθρωπο π τ συμπλέγματα νοχς, ν στν ν Χριστ ζω βιώνουμε τν δύνη, τν πόνο λόγ τς πομακρύνσεως απ τν Θε κα δν σταματομε τν μετάνοια ως του μεταμορφωθῆ ατ δύνη.

***

Λυπᾶμαι γι τος Πνευματικος Πατέρες πο σχυρίζονται τι δν ρκε πνευματικ ζωή, λλ χρειάζεται κα ψυχολογία.

***

διαφορ μεταξ ψυχολογικο κα πνευματικο γεγονότος εναι διαφορ μεταξ νθρωπίνου κα θείου. Τὰ πάντα στὴν πνευματικ ζω εναι καρπς νθρωπίνης συνεργείας κα θείας Χάριτος.