ΟΙ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΑ ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ ΨΥΧΟΔΥΝΑΜΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟ

ΑΝΘΗΣ Λ. ΤΣΕΛΙΟΥ

     Το 1975 είδα μια διαφήμιση για τους γιατρούς που έκαναν βελονισμό και πήγα και σπούδασα βελονισμό, επί τρία χρόνια. Σε μια συνάντησή μου με τον Παππούλη, τον εκλιπαρούσα να μου επιτρέψει να συνεχίσω να ασκώ τον βελονισμό, διότι ο πνευματικός μου μου είχε πει να σταματήσω να ασχολούμαι και αυτό με είχε στενοχωρήσει. «Αυτά να τ’ αφήσεις. Είναι δαιμονικά πράγματα», μου απάντησε ο Γέρο­ντας. Μα, Παππούλη μου, αντέδρασα εγώ, αφού είναι επιστημονικώς αποδεδειγμένα, έχουν περά­σει από ελέγχους, είναι τούτο, είναι εκείνο... Προ­σπαθούσα να τον πείσω με «επιστημονικά» επι­χειρήματα, αλλά μάταια. «Θα κάνεις αυτό που σου λέω», μου είπε κοφτά. Τέλος πάντων, έφυγα.

Μετά παρακάλεσα έναν γνωστό μου γιατρό, που η γυναίκα του και φίλη μου ήταν πνευματικοπαίδι του Γέροντα, να του εξηγήσει για τον βελονισμό. Εκείνος μάλιστα είχε και μια σχετική εμπειρία, όταν κάποτε, εξαιτίας του πονοκεφά­λου που τον ταλαιπωρούσε, του είχα κάνει στο αυτί του όχι ακριβώς βελονισμό, αλλά ηλεκτροριφλέξ και είχε σταματήσει ο πονοκέφαλος. «Να της πεις να τ’ αφήσει αυτά, είναι δαιμονικά!», επανέλαβε ο Γέροντας. Τελικά, μη έχοντας άλλη επιλογή, σταμάτησα να ασχολούμαι με τον βελο­νισμό.

Το ίδιο, επίσης, μου είπε ο Γέροντας όταν τον ρώτησα για την ομοιοπαθητική: «Αυτά είναι δαι­μονικά. Ειδικά το πρώτο χάπι που δίνουν και τού κάνουν “δυναμοποίηση”. Όλα αυτά είναι δαιμο­νικά. Εσύ να κάνεις μόνο την δουλειά που σου ανέθεσε ο Κύριος». Τότε είδα καθαρά ότι έπρεπε ...

από την αρχή να είχα κάνει υπακοή στον πνευμα­τικό μου, που μου είχε πει να σταματήσω, αλλά δυστυχώς τότε δεν ήξερα τίποτε για την υπακοή.

Το Κέντρο Προγραμματισμού Ζωής 

    Στο σημείο αυτό θα κάνω πάλι μία πα­ρένθεση, για να σάς αναφέρω αυτά που μου συνέβησαν πριν γνωρίσω τον Γέροντα Πορφύριο.

Τελείωσα τις σπουδές μου και ξεκίνησα να εργάζομαι, αλλά πάλι... ψαχνόμουν. Ήταν Μάρ­τιος τού 1982. Οπότε μου λέει μια συνάδελφός μου: «Αφού σου αρέσει ο Γιούνγκ, ο Ράιχ και οι λοιποί, να πας σε μια Σχολή που διδάσκουν ψυχο­λογία τού βάθους: στο Κέντρο Προγραμματισμού Ζωής του Δ.Λ.».

Όντας εγώ εκ φύσεως ανήσυχο πνεύμα, λέω ας πάω. Που να ήξερα που θα έμπλεκα; Σήμερα βέβαια, μετά τα όσα πέρασα, γνωρίζω πολύ καλά πόσο εύκολα μπορεί να μπλέξει ο άνθρωπος και γι’ αυτό τη στιγμή αυτή σας κάνω αυτή την ομο­λογία.

Ο Δ.Λ. λοιπόν υποστήριζε ότι ο άνθρωπος χρησιμοποιεί μόνο το 10% του εγκεφάλου του και ότι εκείνος μπορούσε να μας μάθει πως να χρησιμοποιούμε το υπόλοιπο... Δεν τολμούσε να πει το 90%, αλλά ένα ποσοστό μεγάλο υποτίθεται. Απ’ ότι έμαθα αργότερα επρόκειτο για μια μέ­θοδο Mind Control και μάλιστα τού έχουν κάνει και μήνυση για κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας, απόδειξη ότι δίδασκε όντως την μέθοδο εκείνη, έστω κι αν το αρνείται.

Χρησιμοποιούσε λοιπόν και δίδασκε την μέθοδο Silva Mind Control, για την οποία διάβασα τελευταία στο βιβλίο «Εφι­άλτης της Νέας Εποχής» (Inside the New Age Nightmare), που έγραψε ο Αμερικανός Randall Baer. Αυτός ήταν παλαιότερα ηγέτης της Νέας Εποχής, αλλά αργότερα, συνειδητοποιώντας την εφιαλτική πραγματικότητα που κρύβεται πίσω άπ’ όλα αυτά, έφυγε από την οργάνωση και ξε­κίνησε να γράφει το συγκεκριμένο βιβλίο για να προειδοποιήσει τον κόσμο. Δεν πρόλαβε όμως να το δει τυπωμένο. Λίγο πριν εκδοθεί δολοφονήθη­κε. Θα σας το φέρω να το διαβάσετε, γιατί είναι καλό να είστε εσείς τουλάχιστον ενημερωμένος, μια και ο Γέροντας παρότρυνε και τους πνευμα­τικούς να βρίσκουν κατάλληλα βιβλία για το θέμα και να ενημερώνονται.

Στη Σχολή λοιπόν κατ’ ουσίαν δίδασκαν αυτή την αποκρυφιστική «φιλοσοφία», την μέθο­δο Silva Mind Control, την οποία ο ιδρυτής της Σχολής ονόμασε παραπλανητικά «ψυχολογία του βάθους». Και για πότε βρεθήκαμε μπλεγμένοι βαθιά εγώ και άλλοι πολλοί, υποτίθεται φιλομα­θείς, ούτε που το καταλάβαμε. Κάποιοι έκαναν ένα-δύο σεμινάρια και έφυγαν, ή μάλλον ξέφυγαν... Σε γενικές γραμμές όμως είναι πανεύκολο να μπλέξεις αν δεν είσαι κοντά στον Χριστό και την Εκκλησία Του.

Πριν από κάθε σεμινάριο μας έβαζε να χαλα­ρώνουμε. Αρχίζαμε με κάτι ινδουιστικά μάντρα (κι ας λέει στο βιβλίο του ότι ποτέ δεν δίδαξε ινδουισμό κ.λπ.), έπαναλαμβάναμε το «αΐμ...», το «ομ...» και διάφορα άλλα μάντρα που δεν τα θυμάμαι. Έλεγε κάποια κυρία ότι το κάνει επειδή μοιάζει με το αμήν... Μα άλλο να μοιάζει, κι άλλο να είναι αμήν! Δεν είναι αμήν, είναι αΐμ. Δηλαδή ινδουιστικό μάντρα. Και όπως ξέρετε, με τα μάντρα αυτά, επικαλούνται δικές τους θεό­τητες.

Όταν λοιπόν ο άνθρωπος βρίσκεται στο επί­πεδο άλφα, ένα επίπεδο μεταξύ ύπνου και εγρή­γορσης, είναι επιρρεπής και ευάλωτος σε οποιαδήποτε υποβολή. Να κάνω εδώ μια παρένθεση: Εάν υπνώτιζε τους μαθητές του, θα μπορούσε κάποιος να τον κυνηγήσει, με την κατηγορία ότι κάνει υπνωτισμό, που απαγορεύεται. Όμως με την μέθοδο αυτή ο μαθητής έχει συνείδηση, ακούει, οπότε μπορεί κάποιος να ισχυριστεί πως ό,τι γίνεται γίνεται με την συγκατάθεσή του. Δεν είναι όμως έτσι. Γιατί είναι χαλαρωμένα τα ανώτερα εγκεφαλικά κέντρα και γι’ αυτό δεν λει­τουργούν, όπως συμβαίνει και με τη μέθη για παράδειγμα. Και οι μεθυσμένοι λένε ότι δήθεν καταλαβαίνουν, αλλά ενεργούν όμως υπό την επίδραση του αλκοόλ. ^{Από εδώ και πέραν παρατίθεται ο διάλογος μεταξύ της συγγραφέως και τού επιμελητού της εκδόσεως.}

-    Έχουν αίσθηση, αλλά δεν έχουν πλήρη επίγνωση της καταστάσεως. Οι αισθήσεις λειτουρ­γούν, αλλά η επίγνωσις της καταστάσεως δεν είναι πλήρης.

-    Αυτό ακριβώς. Σου λέει σήκωσε το χέρι, το σηκώνεις, κατέβασέ το, το κατεβάζεις, χαμογέλα­σε, χαμογελάς κ.λπ. ...

-    Αλλά δεν ελέγχεις.

-    Σε εκείνη τη φάση είναι πάρα πολύ εύκολο να δεχτεί κανείς οποιαδήποτε υποβολή, να μά­θει ξένες γλώσσες και ένα σωρό άλλα πράγμα­τα. Μας έκανε δηλαδή υποβολή, αν και τότε δεν το συνειδητοποιούσαμε, ούτε ο ίδιος το ονόμα­ζε υποβολή, αλλά απλώς χαλάρωση. Ήταν όμως υποβολή, που λειτουργούσε ιδιαίτερα στους πιο επιδεκτικούς και αφελείς από εμάς. Εν πάση περιπτώσει βρεθήκαμε να παρακολουθούμε όλα του τα σεμινάρια... 

-    Επί πληρωμή βέβαια...

-    Φυσικά, και μάλιστα υψηλή. Βέβαια, οφείλω να ομολογήσω ότι παρ’ όλη μου την αναξιότητα, δεν άφησε ο Παππούλης να πληρώσω πολλά... (είμαι σίγουρη πλέον ότι με παρακολουθούσε νοερά και με βοηθούσε μυστικά, διότι μου είχαν συμβεί διάφορα θαυμαστά πράγματα στα οποία θα αναφερθώ στη συνέχεια). Όλο και κάποιος συγγενής τού ιδρυτή της σχολής αρρώσταινε και χρειαζόταν βελονισμό κι έτσι το ποσόν συμψη­φιζόταν. Αν το σεμινάριο έκανε εκατό χιλιάδες δραχμές, μου έπαιρνε δέκα. «Συμβολικά είναι», μου έλεγε τότε, «διότι πρέπει να πληρώσεις για να ωφεληθείς». Κι έτσι ήμουν πολύ ευχαριστημένη, πιστεύοντας ότι έπαιρνα πολύτιμη γνώση με αρκετά οικονομικό τρόπο...

Στα σεμινάρια λοιπόν αυτά ερχόταν κάποια δασκάλα της γιόγκα και μας δίδασκε την τε­χνική αυτή. Εγώ ξεκίνησα τη γιόγκα, γιατί μας την παρουσίαζε σαν απλή άσκηση τού σώματος για καλύτερη υγεία.

Σε μία όμως από αυτές τις ασκήσεις, σε ειδικό Κέντρο, συνέβη κάτι που με κατατρόμαξε και από τότε σταμάτησα αμέ­σως. Θα περιγράψω την εμπειρία μου αυτή, για να γίνει σαφές ότι δεν πρόκειται για μια απλή άσκηση τού σώματος, αλλά για κάτι εξαιρετικά επικίνδυνο.

Όπως ήμαστε ξαπλωμένες στο δά­πεδο και είχαμε χαλαρώσει με τις υποβολές χα­λάρωσης, κάποια στιγμή ένοιωσα ότι βγήκα από το σώμα μου και παρακολουθούσα τον εαυτό μου - με τα μάτια πάντα κλειστά. Με έβλεπα καθαρά. Ένοιωσα τους παλμούς της καρδιάς και την αναπνοή μου να ελαττώνονται δραμα­τικά και σκέφτηκα ότι θα πέθαινα. Έβλεπα τις άλλες κυρίες που είχαν σηκωθεί, αλλά εγώ δεν μπορούσα. Ήρθε από πάνω μου η διδάσκουσα και με ρώτησε τι μου συμβαίνει. Μόλις συνήλθα, της εξήγησα και εκείνη ενθουσιασμένη μου είπε: «Μπράβο! Αυτό πολλοί το προσπαθούν, αλλά δεν μπορούν να το πετύχουν». Τότε συνειδητο­ποίησα ότι η γιόγκα δεν είναι μία απλή σωματική άσκηση, αλλά έχει άκρως επικίνδυνη μεταφυσική διάσταση, και σταμάτησα αμέσως.

Όπως σας είπα και στην αρχή, μαζί με μια κυρία από τη Σχολή και με κάποια άλλη επισκεφθήκαμε τον Γέροντα για πρώτη φορά. Και λέω απλώς «Γέροντας», διότι τη λέξη «άγιος» εμείς δεν την ξέραμε, δεν την αναφέραμε, δεν μας αφορούσε, αλλά λέγαμε γι’ αυτόν: «Γνωρίσαμε έναν καταπληκτικό Γέροντα, σαν γκουρού». Μου το είπε μάλιστα και ο ίδιος ο Γέροντας Πορφύριος μια φορά: «Με βλέπουν όλοι για γκουρού...».

-     Δάσκαλο, ναι.

-    «Αλλά», λέει, «τους αφήνω. Αφήνω να με νομίζουν έτσι, και ο Θεός θα κάνει τη δουλειά Του, ας νομίζουν αυτοί ότι εγώ είμαι γκουρού, αυτό! έρχονται εδώ πέρα και με βλέπουνε και ο Θεός κάνει αυτά που πρέπει».

Ήρθαμε λοιπόν στον Γέροντα, καθίσαμε λίγο, τού φιλήσαμε το χέρι και φύγαμε. Από εκείνη τη στιγμή ασκούσε τρομερή έλξη επάνω μου, παρ’ όλο που ποτέ δεν είχα επιδιώξει να γνωρίσω έναν τέτοιο άνθρωπο, ούτε έψαχνα ποτέ για χαρισματικούς μοναχούς. Ήμουν βλέπετε άνθρωπος του βιβλίου και, υπό την επίδραση της θεωρίας τού υλισμού, μου άρε­σε να μελετάω διάφορα σχετικά, γι’ αυτό και δεν είχα σε μεγάλη υπόληψη τους ανθρώπους που δεν είχαν τις ανάλογες απόψεις και ενδια­φέροντα μ’ εμένα. Βέβαια, ομολογώ ότι είχα συ­νειδητοποιήσει από την ενασχόλησή μου με τον βελονισμό ότι υπάρχει κάτι άλλο πέρα από την ύλη.

Γι’ αυτό και μου είπε κάποτε ο Πνευματικός μου -τον οποίο βρήκα αργότερα— ότι και μέσα απ’ τον διάβολο οδηγεί ο Θεός. Και συμπλήρω­σε αστειευόμενος: «ενώ ο Άγιος Νικόλαος είναι κοντά στο σπίτι σας, εσείς τον βρήκατε μέσω Ινδιών». Κι ενώ επέμενα ότι ο Δ.Α. μας μιλούσε για τον Χριστό, ο Πνευματικός μου μου είπε χα­ρακτηριστικά: «Ναι, σας μιλούσε, αλλά για ποιόν “Χριστό”;».

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ:

Ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ ΨΥΧΟΔΥΝΑΜΙΚΗΣ

Πηγή: http://www.egolpion.com/188B6C44.el.aspx#ixzz44hQd35HD